Het Roestvrijtaal Boekenpanel 2022

Het is weer Boekenweek! En dat is voor ons een goede reden om het Roestvrijtaal Boekenpanel weer in het leven te roepen. Heb je leeshonger, maar kun je wel wat inspiratie gebruiken? Lees dan in elk geval dit artikel even, want in het kader van de Boekenweek voorzien enkele boekenwurmen van Roestvrijtaal je van goede tips.

Annelieke las Schitterende kleine dingen van Cheryl Strayed

Je kent ze wel: de adviesrubrieken in tijdschriften waarin lezers – vaak anoniem – hun privéproblemen voorleggen aan een expert. ‘Lieve Mona’ is zo’n voorbeeld. Auteur Cheryl Strayed had ook zo’n rubriek; zij stond onder het pseudoniem Dear Sugar mensen met raad en daad bij. Een groot deel van deze columns, die in eerste instantie op TheRumpus.net verschenen, is nu gebundeld in Schitterende kleine dingen. Je denkt misschien: waarom wil ik lezen over andermans problemen? Nou, in dit boek draait het vooral om de antwoorden van Sugar. Antwoorden waarin zij haar eigen levenservaringen verweeft met prachtige, soms harde, maar altijd eerlijke adviezen. Diverse mensen leggen hun ziel en zaligheid bloot, bijvoorbeeld over liefde, ontrouw, verlies van een dierbare of werk. Hoe vreemd, ingewikkeld of verdrietig het probleem ook is: Sugar draait er niet omheen. Ze legt de vinger altijd op de zere plek en komt met rake antwoorden die op meerdere situaties toepasbaar zijn. Een geweldig boek waarbij je geneigd bent om een groot deel van de adviezen in een notitieboekje te schrijven om ze nog eens na te lezen.

Jeannine las, luisterde en leest De levende berg van Nan Shepherd

Nooit eerder las ik een boek dat ik daarna ook luisterde én op mijn nachtkastje legde om er vaak nog stukjes uit te lezen. Waarom nu dan wel? Omdat dit boekje me zo fijn doet voelen. Al vanaf mijn kinderjaren kom ik zo’n beetje elk jaar in de bergen, het liefst meerdere keren per voorjaar/zomer. En ik voel me er fantastisch. Ik hou zoveel van alles in, op en om de bergen dat ik snik op de heenweg als ik ze in de verte zie opdoemen, soms tijdens wandelingen als wat ik zie en voel me even overweldigt, en op de terugweg als ik nog een keer omkijk en ‘tot snel’ piep. Dit steevast tot grote hilariteit van mijn lief. Die me voor mijn verjaardag De levende berg cadeau gaf. Dit boekje – geschreven in 1944, uitgegeven in 1977 – is zowel een concreet verslag als een poëtische en filosofische bespiegeling over wandelen en leven in de bergen. Anna (Nan) Shepherd schrijft zo herkenbaar over wat ze ziet, hoort, ruikt, voelt en denkt dat ik spontaan het gevoel van in de bergen krijg. Zo fijn. Ik heb nog nooit gemediteerd. Maar ik denk dat het lezen van dit boek er heel dichtbij komt.

Marlon las Ik ga leven van Lale Gül

Er is al veel gezegd en geschreven over dit boek. Reden genoeg om ‘m op mijn lijstje te zetten. Over de stijl valt te twisten, maar ik ging Lales schrijfkunst tijdens het lezen steeds meer waarderen. Van heel plat en grof naar serieus en essay-achtig. En doorspekt met creatieve vervoegingen van spreekwoorden en gezegden. Kortom: het plezier van spelen met taal spat ervan af. Daar word ik dan weer blij van. Maar wat dit boek pas echt een mustread maakt is natuurlijk het verhaal van een meisje dat opgroeit – of eerder: kleingehouden wordt – in een streng Turks-islamitisch gezin. En bovenal: de moed om dit verhaal te vertellen. Zeker het lezen waard!

Arno las De cursus ‘Omgaan met teleurstellingen’ gaat wederom niet door – Verzamelde vertelsels en verzen van Herman Finkers

Mijne heren,
Bij dezen solliciteer ik naar de functie van Algemeen Directeur van uw bedrijf. Naar mijn mening ben ik zeer geschikt voor deze functie en ik verwacht u morgenochtend om tien uur op mijn kantoor.

Als je twee jaar min of meer niet naar het theater kunt dan haal je tussen de Ommetjes door het theater maar in huis. Ik lees de columns van Youp, luister naar de podcast-interviewserie Zo maak je een cabaretprogramma van Sylvester (van Arie), bekijk een dvd van Bert, zoals de coronaminister eerder voorstelde, en ontdek Lenette, Roué en (een halve eeuw te laat) Freek en Toon op Uitzending Gemist. En ik vlieg door 554 pagina’s – het waren er meer: ‘Ik moet poepen’ (Hier zijn helaas een paar bladzijden uitgescheurd) – aan verzameld werk van Herman Finkers. Een oneliner, een anekdote uit een van zijn shows, een versje en met wat verbeeldingskracht dat prachtige accent uit Almelo. Je weet wel, die stad met dat stoplicht. Als er een stappenteller voor droge humor zou bestaan, dan is ‘De cursus….’ een perfect Ommetje.

Het is levensgevaarlijk om met slecht weer in de bergen te zitten. Alleen al vorig jaar heeft de Vaalserberg dertig doden geëist. Gelukkig is men niet op de eis ingegaan, maar je schrikt toch wel even als je het hoort.

Danny las Dert13n van Steve Cavanagh

Een beroemd acteur wordt verdacht van de moord op zijn al even beroemde vrouw. Alles wijst tegen de jonge filmster, maar dan komt er hulp uit onverwachte hoek. Advocaat en voormalig oplichter Eddie Flynn leidt het proces van de eeuw. Al snel twijfelt hij eraan of de verdachte schuldig is. Want wat als de echte moordenaar in de jury zit?
In Dert13n word je voortdurend op het verkeerde been gezet. En dat maakt deze thriller veel meer dan een klassieke whodunnit. Letterlijk tot de laatste bladzijde blijf je je afvragen hoe de vork nu écht in de steel zit. Vond je de film The Usual Suspects geweldig? Dan lees je Dert13n in één ruk uit.