Het Roestvrijtaal Boekenpanel 2021

6 tot en met 14 maart 2021. Als boekenwurm had je deze dagen natuurlijk al lang in je agenda aangekruist. Want dan zou de Boekenweek 2021 plaatsvinden. Maar helaas, de Boekenweek werd uitgesteld naar de zomer, in verband met die ene pandemie. Niet getreurd! Er is een alternatief: ‘Het voorwoord van de Boekenweek’, met allerlei on- en offline activiteiten die op 6 maart van start gaan. In het kader daarvan lanceert Roestvrijtaal het Boekenpanel 2021, met genoeg boekentips om je tot de zomer lekker te laten lezen.

Ankie las Het smelt van Lize Spit

Ik ben er niet, de nieuwe roman van de Belgische schrijfster Lize Spit staat boven aan mijn leeslijst. Ik ben namelijk razend benieuwd of zij met dat boek haar debuut Het smelt uit 2016 kan evenaren. Het smelt: een waar ‘kippenvelboek’, met verhaallijnen en personages die onder je huid kruipen en daar lange tijd blijven zitten. Hoofdpersoon Eva blikt terug op haar jeugd in het Vlaamse plattelandsdorp Bovenmeer. Een periode uit haar leven waarin vriendschap, liefde, verraad, eenzaamheid en macht in elkaar overlopen. Thema’s die jou als lezer blijven boeien omdat ze zo herkenbaar zijn én omdat de schrijfster het verhaal heel zorgvuldig, stukje bij beetje blootgeeft. Rauw, gruwelijk en prachtig tegelijk.

Marlon las Marina van Carlos Ruiz Zafón

Een wervelende citytrip door het Barcelona van de jaren tachtig (en daarvoor). Vol horror, romantiek, mysterie en met een ensemble van excentrieke figuren. Dat is Marina in een notendop. Bedoeld voor young adults, maar zeker spannend genoeg om ook de harten van volwassen lezers te veroveren. Het verhaal zit subliem in elkaar en ademt een sinistere sfeer zoals alleen Zafón die kan neerzetten. Helaas is de schrijver in 2020 overleden. Gelukkig leeft zijn oeuvre – met onder andere het geweldige vierluik Het kerkhof der vergeten boeken – voort en biedt het ons nog een labyrint aan verhalen om doorheen te dwalen.

Danny las Tijden van vuur van Kate Mosse

Geschiedenis en verschillende verhaallijnen die door elkaar lopen, ook chronologisch. In ieder boek grijpt Kate Mosse daarop terug. En dus ook in deze dikke pil. Centraal staan Minou Joubert en de Amsterdamse hugenoot Piet Reydon. Onder mysterieuze omstandigheden ontmoeten ze elkaar in 1562 voor het eerst in Carcassonne, waar religie voor steeds meer verdeeldheid zorgt. In Tijden van vuur word je meegenomen in de trieste geschiedenis van de Franse hugenoten. Steekwoorden? Messen, zwaarden en hellebaarden. Zoals altijd weet Mosse de omgeving prachtig in te kleuren. Carcassonne komt zo helemaal tot leven. Of ligt dat dan meer aan het feit dat ik er zelf ooit geweest ben?

Jay las Biografieën I van Plutarchus

In dit eerste deel van Plutarchus’ (parallelle) biografieën over illustere Grieken en Romeinen uit de klassieke oudheid behandelt hij Demosthenes, Cicero, Alexander de Grote en Julius Caesar. De levens van de politici Demosthenes en Cicero spreken niet direct tot de verbeelding, maar die van de veldheren Alexander en Caesar wel. Alhoewel, veldheren; noem ze gerust massamoordenaars. Dit boek is geen wonder van biografieschrijven, maar wel aangenaam gezapige, sterk anekdotische leunstoellectuur. Het mooiste? Dat zijn de namen die sommige pagina’s sieren. Wat dacht je bijvoorbeeld van Dolabella (zou ook een mooie naam zijn voor een feministische groepering), Megabyzos (coole naam voor een metalband) en … Calpurnius Bibulus (prachtige naam voor een teckel)?

Yara las De keuze van Edith Eva Eger

“Onze pijnlijke ervaringen zijn geen blok aan het been, ze zijn een geschenk. Ze bieden de mogelijkheid om ons unieke doel en onze kracht te vinden”, schrijft Eger. Wauw, wat heeft deze vrouw me geraakt. Als zestienjarig Joods meisje las ze dagelijks de woorden ‘arbeit macht frei’. Maar van vrijheid kon ze in Auschwitz alleen maar dromen. In het eerste deel van haar boek beschrijft ze de mensonterende situaties waarin ze zich tijdens de Tweede Wereldoorlog bevond. Enorm aangrijpend als je het mij vraagt. Daarna deelt ze haar ervaringen als Holocaust-overlevende die weer een plekje in de wereld probeert te veroveren. Hier wordt het pijnlijk duidelijk dat het leed niet stopt bij een bevrijding. Tot slot neemt de schrijfster je mee in de keuze die ze maakte om vrij te zijn. Vrij van haar eigen gedachten. Dit uitzonderlijke verhaal is aangrijpend en hoopgevend tegelijk; ik heb het in één adem uitgelezen.

Jeannine luisterde Ik ben er niet van Lize Spit

Beeld je even in dat je net in de achtbaan bent gestapt en dat de karretjes langzaam omhoog worden getakeld. Tik tik tik. Dát gevoel – die gekke combinatie van je verheugen en zenuwachtig zijn, van ‘ik kan niet wachten’ en ‘ik wil eruit’ – had ik vijftien uur lang terwijl ik luisterde naar Ik ben er niet, de tweede roman van de jonge Vlaamse schrijfster Lize Spit. In bijna zeshonderd bladzijden (of dus vijftien uur) verstrijken er elf minuten. En wát een subtiele spanningsopbouw. Ik las reviews waarin lezers schreven: “Na tweehonderd bladzijden gebeurt er nog niks”. Daar ben ik het totaal niet mee eens. Met elk hoofdstuk, elke alinea, elke zin bijna, word je héél langzaam – tik tik tik – verder omhoog getakeld naar het bizarre plot.

Tip: Luister je het boek net als ik via Storytel of de Luisterbieb? Pak dan de Vlaams ingesproken versie. De Nederlandse doet wat mij betreft af aan de mooie Vlaamse woorden en uitdrukkingen.

Stefan leest af en toe een paar zinnen in De jongen, de mol, de vos en het paard van Charlie Mackesy

Oké, je kunt er eens goed voor gaan zitten, voor deze ontmoeting tussen een jongetje, een mol, een vos en – je hebt het vast al geraden – een paard. Maar als je een beetje je best doet, ben je in een kwartiertje uitgelezen. Daar is het boek dus ook niet voor bedoeld. Leg het op het tafeltje naast de bank, op je nachtkastje of voor mijn part op het kleinste kamertje. En lees vooral een van de boeken die mijn collega’s je aanraden. Maar vergeet niet af en toe een blik in deze fantastisch geïllustreerde hardcover te werpen. De frases stemmen tot nadenken. Bij mij althans. ‘Wat is het moedigste dat je ooit hebt gezegd?’ vroeg de jongen. ‘Help’, antwoordde het paard.

O ja, dit van oorsprong Engelse boek is vertaald door Arthur Japin.

Annelieke las Anne: kroniek van een zoektocht van Hans Faber

Er zijn weinig mensen in Nederland die de naam Anne Faber niet kennen. Op vrijdag 29 september 2017 verdween de 25-jarige vrouw tijdens een fietstocht in de bossen bij Soest. Ruim twee weken lang houdt haar vermissing heel Nederland in haar greep. Haar oom Hans Faber, die optrad als woordvoerder namens de familie, tekende deze gebeurtenis die nooit had mogen gebeuren op in een gedetailleerde reconstructie. De zoektocht, de emoties bij familie en vrienden, de aanhouding van de dader, de rechtszaak: Hans Faber slaat niets over en beschrijft alle ontwikkelingen op indrukwekkende wijze. Met als laatste hoofdstuk een ongelooflijk aangrijpend nawoord van Wim Faber, de vader van Anne. Je houdt het niet droog, dat garandeer ik je. Maar als je wilt lezen waar keuzes toe kunnen leiden en dat mensen in tijden van verschrikkelijk verdriet toch iets moois kunnen creëren, dan is dit je boek.